Distancia
|
20 km
|
Dificultade
|
Moderada
|
Tempo
|
5,5 horas
|
Tipo de Roteiro
|
circular
|
M.I.D.E.
|
1.2.2.3.
|
BTT
|
Apta
|
Descarga Roteiro
| |
Geocaching
| |
FOTOS
|
Esta vez non presantamos unha ruta máis, esta ruta que recorre o corazón da Ribeira Sacra lucense transitando por unha calzada romana, fragas e pumares ou viñedos colgados en socalcos sobre o río Miño, e todo sin olvidar as fantasticas igrexas románicas; unha explosión de sentimentos que nos transportan ao medievo.
Belesar é unha das aldeas máis fermosas polas que baixa o río Miño, enclavada no fondo de un espectacular canón e rodeada de viñedos e carballeiras. Iniciamos a nosa pateada na mesma aldea e ascendemos por unha pequena pista entre as casas para ir gañando altura; imos ascendendo e deixamos o asfalto e as viñas para entrar en unha fermosa e espesa fraga de carballos e castiñeiros con un camiño rosdeado de espeso musgo, a humidade é moi elevada e a luz volvese tenue pero o que chama a atención de este treito é a fisionomía co camiño, estamos pisando unha calzada romana, xa algo deteriorada pero aínda empedrada. Buceando na rede atopei que era unha vía secundaria que saía da vía XVIII ata chantada; o camiño zigzagueante que segue a calzada para ascender a fraga fai que reciba popularmente o nome dos Codos de Belesar.
Na zona máis elevada da carballeira a calzada romana desaparece ou está cuberta por terra, follas e ourizos, tamén a presenza maioritaria de carballos vai dando paso a retorcidas caracochas que neste tempo cubren o chan de castañas, follas e ourizos. O camiño remata en unha pequena aldea chamada A Portela; está formada por media ducia de casas e algunha cabra, tamén é verdade que aquí tivemos o gran susto da xornada; chegando ás casas da Portela apareceunos no medio do camiño un enorme e roñón mastín leonés que en un primeiro momento fíxonos dar un paso atrás e non movernos, o can achegouse a nós e lambeunos a man, pouco a pouco fomos avanzando deixando atrás o can pero sin deixar de pensar en él.
Deixamos atrás a Portela e tamén a aldea de Montecelo para ir achegandonos ata Diomondi, como podemos ver nesta fotografía o aspecto do terreo cambia totalmente, en poucos metros abandoamos a espesa fraga para entrar en unha zona de suaves prados con moitas vacas, regatos e pumares de maceiras que neste tempo aínda teñen algún froito nas suas polas. As fermosas corredoiras desaparecen e dan paso a unha estrada rural, estreita e pouco transitada que trillan os pes pero para nada estropean a paisaxe.
Cando chegamos a Diomondi recordamos por que a esta bisbarra se lle chama a Ribeira Sacra, entre as poucas casas da aldea encontramos a fermosa igrexa románica de San Paio de Diomondi, templo románico do S.XII e Monumento Nacional dende 1931 no que destacan as arquivoltas con motivos xeométricos, os capiteis historiados soportados por columnas de marmol liso, a fachada esta coroada por unha austera espadaña. Esta igrexa pertencía a un antigo mosteiro medieval no que descansaban os seus bispos en periodo estival.
Deixamos atrás Diomondi e xa vemos a man esquerda o pazo de Cortes, típica construcción da fidalguía galega do S.XVIII, lamentablemente é privado e non visitable como a maior parte do patrimonio galego. Continuamos pola estrada e chegamos a Galegos tomando unha pista ascendente entre as casiñas para acabar nun comodo camiño que entre corredoiras e en cómodo descenso deixaranos en San Estevo de Ribas de Miño, sempre entre caracochas e carballos formando un paseo de gran beleza.
Saímos de San Estevo de Ribas de Miño por unha pequena estrada asfaltada entre a fraga e que non nos abandonará en uns quilómetros, é certo que os tramos de alfalto perden bastente en unha ruta, pero neste caso a beleza da contorna fai que para nada pensemos no firme do chan; pronto cruzaremos a estrada xeral que comunica Chantada com Monforte e entramos na pequena aldea de Pesqueiras para ir calexeando por ela ata abandonala entre viñedos e socalcos como se pode ver na fotografía. Este cómodo paseo remata ao cruzar a presa de Belesar, verdadeiro espanto arquitectónico e natural. Dende a presa a pista de cemento convertese en unha forte pendiente asfaltada que se fai bastante dura, a uns 1500 metros da presa tomamos un desvío a man esquerda que nos volve a introducir no monte para chegar a igrexa de Santa María de Pesqueiras.
Santa María de Pesqueiras é unha fermosa igrexa románica onde paramos para xantar, está rodeada de un espeso souto de castiñeiros e formaba parte de un antigo convento bieito anterior ao S.X e habitado polas monxas ata o S.XVI na que San Paio de Antealtares o cede ao marquesado de Astorga; a simpleza exterior e a sua robusted románica fan de este templo un dos mellores monumentos da Ribeira Sacra, e parece ser, nos non o vimos por que estaba pechada, que o seu interior está decorado con ricas policromías medievais.
Deixamos atrás a igrexa de Pesqueiras por este fermoso camiño ascendente, pronto chegaremos ao lugar de outeiro no que volvemos a tomar a pista asfaltada recorrendo uns tres quilometros de aldeas e terras de labor, este tramo faise algo aburrido pero ao ser costa abaixo pronto se percorre.
Os dous últimos quilómetros do roteiro fanse algo duros para os xeonllos, comenzamos a baixada do canón do Miño ata Belesar entre os viñedos, pouco a pouco entre curvas e practicamente todo o tempo por pistas rurais entre vides e adegas imos curva a curva baixando ata Belesar atravesando a un quilómetro do final da ruta un pequeno regato que se salva saltando entre ben colocadas laxes fronte a un bonito muiño.
Poida que as fotografías non fagan xustiza da fermosura da ruta, e moito menos esta pobre redacción pero animamosvos a que fagades un dos roteiros de sendeirismo máis fermosos de Galicia, que disfrutedes das suas fragas. do río Miño, das viñas e dos seus productos, que si preguntades a algún veciño, como foi o noso caso, seguro que vos venderán un excelente Ribeira Sacra da casa que supera a calquera caldo comercializado e a prezos moi baixos. Si a ruta a facedes en maio comentaronnos que vernden unhas cereixas moi gordas.
Esperamos que vos guste a ruta e xa nos contaredes.... E por certo, non olvidedes de buscar o noso geocache!!!
Ala, qué chula!!!
ResponderEliminarPois xa sabes preparade as botas e aos gatos e cando organicemos unha pateada en grupo gusta´ravos moito máis. Bicos.
ResponderEliminar