Distancia
|
8,5 km
|
Dificultade
|
Baixa
|
Tempo
|
3:30 horas
|
Tipo de Roteiro
|
Circular
|
M.I.D.E.
|
1.2.3.2.
|
BTT
|
Non Apta
|
Inicio da ruta
|
N43 10.441 W008 50.689
|
Descarga Roteiro
|
|
Geocaching
|
|
FOTOS
|
Tras as pegadas dos Rioboo é un dos roteiros
sinalizados pero non homologados do concello de Cabana de Bergantiños que
emprega o nome de unha familia do Antigo Réxime que gobernaba esta rexión dende
a Torre da Penela. En unha ruta que atravesa eucaliptais de pouco interese e
con unha sinalización e conservación dos camiños máis que lamentable,
percorreremos camiños que nos acercarán ao torreón da Penela, a fervenza do
Pozo da Forca ou a capela de San Brais, ambos sitios moi recomendables.
Iniciamos a nosa ruta na aldea da Mata, frente ao bar
Josefa, vemos un cruce asfaltado que se dirixe á aldea de Rioboo, este treito
sobre estrada e de 1,5 km aproximadamente deixaranos na mesma Rioboo,
unha aldea de non máis de unha ducia de casas e que destaca por unha pequena
igrexa parroquial de orixe medieval. Continuamos o noso camiño rodeando as
casas do lugar e fora do trazado orixinal da ruta, dado que esta adentrase por
unha presunta propiedade privada: para evitar problemas rodeamos as casa e
baixamos campo a través por un prado en dirección a un pequeno río ou regato. A
ruta marcada polo concello indica que hai que atravesar o río por unha pequena
pontella de pedra, opción descartada pola sua dificultade, ese camiño estaba
ata arriba de silvas e non había maneira de continuar. O que fixemos foi buscar
un paso a poucos metros da pontella e cruzar o río estirando as pernas, sen
problema. Xa no camiño e entre algún zig zag ascendemos ata a torre da Penela.
O camiño anteriormente citado acaba na Torre da
Penela, unha fortificación de orixe medieval en estado bastante ruinoso que
asombra ao camiñante. De orixe baixo medieval foi fundada pola familia Altamira
pero o actual estado do torreón é do século XVI cando xa pertencía aos Rioboo.
O castelo está dividido en dúas alturas e un sotano con entradas dende a planta
baixa como dende a segunda dado o desnivel do terreo; portada pequena con arco
de medio punto e grandes dovelas; a estructura cadrada está coroada por almeas.
Destaca tamén o escudo co emblema da familia. O seu estado de conservación é semiruinoso e fai
funcións de pendello.
Continuamos o camiño deixando atrás a Penela por unha
estrada asfaltada para tomar en 500 metros un novo camiño de terra descendente.
Este tramo faise curto avanzando entre praderías forraxeiras para o gando, o
camiño de terra que nomeei baixa entre piñeiros e eucaliptos ata a aldea da
Barcia, tamén esta marcada polas súas explotacións bobinas. Os camiños seguen
estando bastante sucios, moita leña, algunha que outra silva e atrancos de
árbores ao noso paso. Estamos agora percorrendo o val de Barcia, noutrora
imaxino que espectacular, pero agora chea de piñeiros e eucaliptos. No
quilómetro 5 da ruta pasamos a aldea abandonada de Soutochán na que só queda
unha vivenda habitable.
Continuamos a marcha para comezar en poucos metros
unha derivación que nos aproximará a xoia de esta ruta, derivación de uns
trescentos metros, por un bosque algo máis agraciado en canto a flora e que nos
levará ata o Pozo da forca, unha pequena fervenza pero moi fermosa que remata
nun pozo de auga perdido na nada nun ambiente moi húmido. A fervenza de uns
cinco metros de caída libre está chea de lendas dende que aquí eran
aforcados os presos da Penela, que no seu fondo hai unha trabe de ouro, ata a
que a min máis me gusta, que é que tentaron medir o seu fondo con doce adivais
e non foron de abondo. Lonxe de estas lendas a verdade é que o Pozo da Forca é
unha gozada para os sentidos.
Retrocedemos sobre os nosos pasos para volver ao
camiño principal e ascender ata Folgoso, a subida morre nun prado e veremos
onde veremos unha pequena pista asfaltada e xirando a nosa cabeza á dereita
vemos unha pequena capela, achegámonos a ela, templo asentado presuntamente
sobre un castro e que pretende honrar a San Brais. Construción pequena e típica
do XVIII con testeiro plano e coa característica de que o presbiterio é máis
alto que o templo.
O último tramo da ruta farase por asfalto pasando por
Folgoso e rematando de novo na Mata. Como conclusión podemos dicir que é un
agradable paseo coas estrelas da torre da Penela e o Pozo da Forca, pero dada a
mala conservación dos camiños e a excesiva presenza de eucaliptais tampouco
animo a que ninguén recorra moitos en quilómetros de coche para facer esta
ruta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario