Distancia
|
14 km
|
Dificultade
|
Moderada
|
Tempo
|
4:00 horas
|
Tipo de Roteiro
|
Lineal
|
M.I.D.E.
|
2.2.2.3.
|
BTT
|
Non Apta
|
Inicio da ruta
|
N43 13.519 W008 47.595
|
Final da ruta
|
N43 13.722 W008 53.159
|
Descarga Roteiro
|
|
Geocaching
|
|
FOTOS
|
Esta ruta que titulamos Ribeira do Anllóns é unha
verdadeira debilidade para nós; de vez en cando organizamos pateadas en grupo,
e esta foi unha das veces coa escusa de achegarnos a un paraíso que pronto se
destrozará pola construción da Mina de Ouro de Corcoesto, un sin sentido para espoliar
os nosos recursos e deixarnos para sempre un cianuro alleo aos nosos montes.
Esta ruta baixa o río Anllóns dende Verdes ata Anllóns, un total de 14
quilómetros pegadiños ao río e por algún tramo pouco transitado e moi
aventureiro.
O río Anllóns é a verdadeira arteria de Bergantiños,
atravesando a maioría dos seus concellos dende o monte Xalo ata a Ría de Corme,
pero posiblemente o punto máis coñecido da ribeira do Anllóns, é Verdes un
fermoso enclave agora área recreativa que en outro día foi un importante
complexo fariñeiro. Neste punto o río Anllóns ábrese en moitos pequenos brazos
orixinando un gran entramado de de pequenas insuas e canais polos que corre a
auga que nutren unha ducia de muíños de auga, actualmente dous están abertos e
poden ser visitados, pero non podemos deixar atrás Verdes sen coñecer o se
revolucionario e ecolóxico retrete ou pasear entre as múltiples pontes que
cruzan as canles do río entre mesas e lareiras.
A ruta que recorre a ribeira do Anllóns pódese dividir
en catro sectores, o primeiro arranca do Refuxio de Verdes e seguiremos
ribeira abaixo ata a Ponte Dona. En Verdes cruzaremos o río pola pequena ponte
que hai fronte ao muíño grande, durante todo este treito teremos o río a nosa
man dereita; a verdade é que non ten perda ningunha correremos por un sendeiro
de ribeira de eses nos que camiñaremos en fila india baixo carballos e
salgueiros, toda unha delicia pasando entre algún penedo e pequenas praderías
paralelo ao serpenteante Anllóns. A verdade é que este é o treito mellor
conservado da ruta.
En dous quilómetros chegamos á Ponte Dona, fronteira
natural entre os concellos de Ponteceso e Coristanco. O nome de este emprazamento
débese a fermosa ponte que atravesa o Anllóns, recen restaurado despois das
crecidas de 2010, como se pode ver nesta fotografía é unha robusta ponte de
granito na que cinco vanos soportan unha ponte plana; a tradición e incluso algún
panfleto mal documentado de turismo local indican que esta ponte é de época
romana; desde o noso punto de vista unha datación non documentada e dado que a
maioría das pontes en Galicia son denominadas como romanas, temos que dubidar
de que construíse en unha época tan antiga. Pode ser que fose edificada sobre
restos de unha antiga ponte romana, pero posiblemete esta ponte fose levantada
non máis atrás do século XVIII. O que non podemos e negar a sua beleza e que é
máis antiga que a maioría das pontes da contorna.
Deixamos atrás a Ponte Dona para chegar a unha estrada
que comunica Cereo con Xornes, sobre ela cruzamos o Anllóns e recorrémola uns
cen metros ata ver unha ampla pista que entra de novo no monte á man esquerda;
tan pronto e como podemos deixamos esta pista de terra para continuar por un
estreito sendeiro de pescador a carón do río. Neste segundo tramo teremos o río
a man esquerda, de características semellantes ao treito xa andado pero algo
máis plano e con algún que outro atranco. A metade de este tramo atopase a
presa de Santa Mariña, un enclave de auga embalsada fonte de vida e de
fermosura, un xuncal criador de troitas e reos e lugar de retiro para parrulos,
cormoráns ou garzas reais entre outros moitos animaliños. Este embalse foi a
razón de esta ruta, lugar que nunca volverá a ser o mesmo, por que nas súas
inmediacións construirase a famosa mina de ouro de Corcoesto; moito cianuro e
arsénico, moita hipocrisía e unha herdanza de contaminación e cancro para que
un par de estranxeiros e impresentables locais se enriquezan coas nosas terras
coa escusa de postos de traballo.
A cantidade embalsada de auga obrigounos a apartarnos
da ribeira do Anllóns, a opción pola que nós optamos foi a de recorrer uns
camiños pola parte alta do río entre moito eucalipto e pouco interese, tan
pronto e como puidemos volvemos ao camiño de orixe que recomendamos que nunca
abandoedes si vos é posible. Cando levamos 5,5 quilómetros de roteiro chegamos
á ponte de Xabarido ou Langueirón que atravesaremos por abaixo e iniciaremos o
terceiro treito que nos levará ata a ponte de Cardezo. Deixando atrás a ponte
de Langueirón temos que recorrer un longo quilómetro a carón de un prado e dos
biduerios que flanquean o río, unhas veces está plantado de herba, outras con
millo ou recen arado, dependendo da época do ano. Ao rematar o prado buscamos á
esquerda un pequeno río, antes había unha ponte de madeira que desapareceu, nós
cruzamos o río por encima de unha árbore, pero uns metros arriba hai unha
ponte, ou creo, por que así a mostran os mapas da zona.
Este terceiro tramo da ruta recorre sendeiros menos
transitados que o anterior, como na maior parte da xornada temos como
referencia o Anllóns e a pequena senda de pescador que o recorre á súa dereita,
é un tramo algo máis sucio en maleza, algunha que outra silveira, algunha
ortiga pero nada que non se salve con uns pantalóns longos. Para abandoar o
prado de Langueirón tivemos que cruzar un río por encima de unha árbore ao non
estar a ponte; pois esta vai a ser a dinámica ata Cardezo, haberá como cinco ou
seis regos que teremos que cruzar de un salto ao desaparecer as pontellas; é o
toque divertido do día, e para nada teñen complicación, regatos na súa maior
parte secos de non máis de un metro que se atravesan con unha longa zancada;
este tramo aventureiro está pouco humanizado pasando por lugares tan fermosos
como un pequeno meandro que forma o río próximo á ponte de Cardezo.
Deixando atrás a Ponte de Cardezo pasamos por un
pequeno prado buscando de novo a ribeira do Anllóns, este treito ten as mesmas características
que o anterior e rematará na mesma aldea de Anllóns, ten un tramiño algo aventureiro
ou lioso próximo ao embalse que forma unha especie de illas que nos pode
confundir ao atopar río aos dous lados do camiño. Poucos metros antes de
rematar a ruta chegamos á Saímia, un complexo de grandes muíños fariñeiros e de
produción hidroeléctrica en un entorno moi ben coidadiño e de gran beleza.
Ao chegar á área recreativa da Ponte da Garga
rematamos os 14 quilómetros de esta ruta fermosa e aventureira. Nós deixamos os
coches en Ponteceso, á que se chega despois de unha curta camiñata de media
hora. Esperemos que vos guste a nosa experiencia e xa nos contaredes como vos
foi a vos!!!
ahhh, e outra vez NON Á MINA!!!!!
Ningún comentario:
Publicar un comentario