Distancia
|
12 km
|
Dificultade
|
Fácil
|
Tempo
|
4:00 horas
|
Tipo de Roteiro
|
Circular
|
M.I.D.E.
|
1.2.2.2.
|
BTT
|
Non Apta
|
Inicio da ruta
|
N42 52.712 W008 33.360
|
Descarga Roteiro
|
|
Geocaching
|
|
FOTOS
|
Moitas veces pensamos que o sendeirismo e o mundo urban é algo incompatible, con esta ruta pretendemos demostrar que esto é totalmente falso, e arrancando dende a mesma cidade de Santiago de Compostela imos a realizar un fermoso roteiro que si ben próximo á cidade é completamente natural. Este roteiro fixemolo a través do track de O Golpe, que nos comentou en unha ruta na que coincidimos en Vimianzo que este roteiro podíase facer tan só seguindo os máis de trinta cachés que agochou durante todo o trazado. E así foi coa escusa do geocaching fixemos este fermoso recorrido.
Como podedes ver si pinchades o track da nosa ruta a duración da camiñata é bastante superior ao tempo que estipulamos neste blog, esto débese a busqueda dos cachés do Golpe, moi recomendable, pero que fai que o tempo empregado para este percorrido sexa maior. Acendemos o GPS na carballeira de San Lourenzo, situada ao fondo do Campus Sur, entre este pequeno parque de carballos atopamos unha pequena pista asfaltada que descende ata o río Sarela, tramiño que coincide co Camiño Pagán, e seguiremos as marcas dos peregrinos ata a ponte que cruza o Sarela.
Ao cruzar o río Sarela tomamos o sendeiro que arranca dende a ponte a man dereita, ao contrario do camiño que vai a Fisterra; agora o percorrido volvese máis natural estreitos sendeiros entre vexetación de ribeira que á beira do río fainos esquecer da proximidade da cidade. Posiblemente este tramo de arranque sexa o máis agradable da ruta, moitas árbores, un pequeno Sarela serpenteante, algunha que outra ponte, os restos de antigos muiños de auga e esquecidos pelamios.
Conforme nos imos achegando ao final de este treito o camiño vaise humanizando un pouco máis, pasarelas de madeira para faciliatar o transito, bancos colocados estratéxicamente para o descanso dos camiñantes, pero pronto chegamos á zona do Carme de Abaixo e do enorme parque de Galeras. Entre a igrexa do Carme de Abaixo e a Ponte de Asen encontramos este enorme parque de Galeras, eu chamolle así por que é como coñezo esta zona, pero ignoro o seu nome, perfectamente integrado no contexto urbano compostelán e que posibilita un pequeno descanso. Para a xente que queira iniciar aos nenos pequenos no sendeirismo este sería un bo tramo, dende a Carballeira de San Lourenzo ata a ponte do Asén.
A Ponte do Asén situada a carón do complexo deportivo de Santa Isabel da inicio a outro tramo diferente da ruta, o que nos levará ata Romaño, o camiño en torno ao Sarela volve a adentrarse na natureza, esta vez a morfoloxía do roteiro é un tanto diferente, sigue sendo vexetación e tamén de ribeira con bidueiros e loureiros pero moi misturado de herbas de gran tamaño que rodean o camiño.
Deixando atrás a Ponte do Asén pronto chegamos aos lavadoiros de Santa Isabel, para deixalos atrás e continuar a senda á beira do río. O camiño por esta zona segue sendo bastante transitado, camiñantes, algún ciclista de BTT e xente cos seus canciños. Chegamos ata o lugar de Lermo atravesando a estrada que baixa dende Vista Alegre e continuamos beira río ata a Ponte de Romaño, fermoso paso en forma de uve invertida e con un só ollo que valía de paso na Idade Moderna para comunicar Santiago de Compostela con Bergantiños. O camiño por este treito pouco a pouco vaise facendo máis complicado, pouco transitado, a vexetación máis espesa e algo de auga polo camiño. Deixamos atras un vello muiño para chegar a unha pequena pasarela de madeira que cruza o Sarela; antes teremos que cruzar unha canle para un muiño saltando sobre unha pedra na canle, tramo que pode desconcertar un pouquiño.
Neste punto abandonamos o Sarela, para comenzar a subir pola ladeira do Pedroso, unha maraña de camiños forestais entre bastantes piñeiros e algún que outro castiñeiro, camiños abertos sobretodo na zona máis alta pero de pouco interese, non está de máis que en cada cruce se consulte o sinal do GPS para evitar confusións. Ao chegar ao alto camiñaremos por unha longa pista forestal de 1,5 km semellante ás anteriores, pero totalmente recta, pasaremos a carón de uns antigos depósitos de auga e remataremos no parque da Granxa do Xesto
A Granxa do Xesto é unha fermosa área recreativa a poucos quilómetros da cidade de Santiago de Compostela e na que se conxuga o parque máis típico co monte máis galego; polo tanto non é raro que ao chegar ao Xesto atopemos moreas de nenos e de camiñantes, unha área con bastante arboleda e numerosas pistas que invitan a andar por elas. O máis caracteristico de esta Granxa do Xesto son as suas minas de auga, grandes pozos de auga totalmente cheos de rás croando e prantas acuaticas.
Para rematar a pateada tan só nos queda baixar pola Selva Negra, unha das ladeiras do Pedroso e que arranca na Granxa do Xesto. Este monte polo que baixamos tamén conta con multitude de minas de auga coas suas rás, pistas en un principio estreitas para ir gañando anchura segundo baixamos, rodeadas de algún que outro banco, no que tomar folgos e plantacións de árbores autoctonas que fixeron os colexios picheleiros. A parte baixa da Selva Negra está cuberta por bastantes carballos. En pouco xa estamos de novo na Ponte do Sarela onde rematamos a camiñata.
Gracias de novo ao Golpe por amosarnos esta ruta e facela máis levadeira coa morea de cachés que agochou a carón de todo o camiño.
A Ponte do Asén situada a carón do complexo deportivo de Santa Isabel da inicio a outro tramo diferente da ruta, o que nos levará ata Romaño, o camiño en torno ao Sarela volve a adentrarse na natureza, esta vez a morfoloxía do roteiro é un tanto diferente, sigue sendo vexetación e tamén de ribeira con bidueiros e loureiros pero moi misturado de herbas de gran tamaño que rodean o camiño.
Deixando atrás a Ponte do Asén pronto chegamos aos lavadoiros de Santa Isabel, para deixalos atrás e continuar a senda á beira do río. O camiño por esta zona segue sendo bastante transitado, camiñantes, algún ciclista de BTT e xente cos seus canciños. Chegamos ata o lugar de Lermo atravesando a estrada que baixa dende Vista Alegre e continuamos beira río ata a Ponte de Romaño, fermoso paso en forma de uve invertida e con un só ollo que valía de paso na Idade Moderna para comunicar Santiago de Compostela con Bergantiños. O camiño por este treito pouco a pouco vaise facendo máis complicado, pouco transitado, a vexetación máis espesa e algo de auga polo camiño. Deixamos atras un vello muiño para chegar a unha pequena pasarela de madeira que cruza o Sarela; antes teremos que cruzar unha canle para un muiño saltando sobre unha pedra na canle, tramo que pode desconcertar un pouquiño.
Neste punto abandonamos o Sarela, para comenzar a subir pola ladeira do Pedroso, unha maraña de camiños forestais entre bastantes piñeiros e algún que outro castiñeiro, camiños abertos sobretodo na zona máis alta pero de pouco interese, non está de máis que en cada cruce se consulte o sinal do GPS para evitar confusións. Ao chegar ao alto camiñaremos por unha longa pista forestal de 1,5 km semellante ás anteriores, pero totalmente recta, pasaremos a carón de uns antigos depósitos de auga e remataremos no parque da Granxa do Xesto
A Granxa do Xesto é unha fermosa área recreativa a poucos quilómetros da cidade de Santiago de Compostela e na que se conxuga o parque máis típico co monte máis galego; polo tanto non é raro que ao chegar ao Xesto atopemos moreas de nenos e de camiñantes, unha área con bastante arboleda e numerosas pistas que invitan a andar por elas. O máis caracteristico de esta Granxa do Xesto son as suas minas de auga, grandes pozos de auga totalmente cheos de rás croando e prantas acuaticas.
Para rematar a pateada tan só nos queda baixar pola Selva Negra, unha das ladeiras do Pedroso e que arranca na Granxa do Xesto. Este monte polo que baixamos tamén conta con multitude de minas de auga coas suas rás, pistas en un principio estreitas para ir gañando anchura segundo baixamos, rodeadas de algún que outro banco, no que tomar folgos e plantacións de árbores autoctonas que fixeron os colexios picheleiros. A parte baixa da Selva Negra está cuberta por bastantes carballos. En pouco xa estamos de novo na Ponte do Sarela onde rematamos a camiñata.
Gracias de novo ao Golpe por amosarnos esta ruta e facela máis levadeira coa morea de cachés que agochou a carón de todo o camiño.
Ningún comentario:
Publicar un comentario