PR-AS 18 Ruta de los Ferreiros

Distancia	6 km
Dificultade	Fácil
Tempo	2:00 horas
Tipo de Roteiro	Circular
M.I.D.E.	1.1.2.2.
BTT	Apta
Inicio da ruta	N43 21.580 W007 06.512
Descarga Roteiro	Track da Ruta
Geocaching	Mapa do tesouro
FOTOS	FOTOS

A ruta dos Ferreiros é a ruta sinalizada máis occidental de Asturias, pasando por partes do seu trazado a menos de un quilómetro de Galicia; unha ruta ou pequeno paseo, cómodo que sae de Taramundi e que recibe o seu nome dos ferreiros ou navalleiros que dan fama a esta aldea dos Oscos asturianos. Este percorrido ten dúas partes bastante marcadas; por un lado unha primeira parte totalmente chan e de paisaxe de ribeira, e por outra parte a ascensión a Pardiñas entre piñeiros e carballos.

Como xa fixemos coa PR-AS 17 Ruta del Agua, iniciamos este PR-AS 18 Ruta de los  Ferreiros na vila de Taramundi diante da oficina de información turística onde nos darán información non só da ruta, senón que nos sinalarán os principais puntos de interese dos Oscos; comezamos a marcha e camiñamos costa abaixo ata a aldea de Mazonovo, este primeiro tramo asfaltado de uns 500 metros coincide coa Ruta del Agua e deberemos seguir a súa sinalización.

O principal atractivo de Mazonovo é o seu museo dos muiñou, no que con un prezo de entrada de 3,90 € poderemos visitar unha exposición totalmente recomendable que recorrerá a evolución do muíño. O maior atractivo de este museo é que poderemos accionar nos mesmos cada un de estes muíños; a primeira sala amósanos os primeiros muíños manuais de orixe neolítico e os principais muíños hidráulicos fariñeiros. Sairemos ao exterior onde poderemos ver muíños de diferentes partes do mundo, norias e canalizacións de auga. Na última sala o museo achéganos á produción de electricidade.

Continuamos a marcha dende Mazonovo e xa vemos a desunión das dúas rutas, a nosa Ruta de los Ferreiros indicada co PR-AS 18 cruza o río Turia e parece dar volta atrás ao recorrer a marxe do río en dirección a Vega de Zarza, este tramo discurre río abaixo, que si ben un tanto distante ao estar tapado entre ameneiros e salgueiros o seu ruxir está presente; este treito adentrase en un monte con bastantes pinos e algún que outro carballo e castañeiro fendido polos anos. Aos dous quilómetros de ruta cambiamos de marxe de río e pronto chegamos a Vega de Zarza.

Vega de Zarza é unha de esas aldeas asturianas de postal, casiñas de pedra agrupadiñas, unha fermosura que roza co artificial, e é de supoñer que tanta casiña arreglada se deba a que a maioría son casiñas de turismo rural. Atravesamos a aldea pasando a carón da pequena capela e ascendendo cara a estrada para cruzala de novo; agora iniciamos un treito de cemento ascendente ata chegar a unha pista que se introduce de novo no monte.

Este tramo adentranos en unha ruta totalmente diferente, unha carballeira en principio bastante chan ata que cruzamos un pequeno regato, en este punto o camiño volvese ascendente e por momentos tira bastante do peito, agora o camiño discorre a carón de un valado de pedra baixo castiñeiros e carballos, camiño salpicado por algún prado no que pacen vacas e burros e sempre coa estupenda vista do val e do cordal que separa Asturias de Galicia. Pouco a pouco rematamos a ascensión e chegamos a Pardiñas.

Chegamos a Pardiñas coa intención de visitar o museo da cuchillería que da o seu nome a esta ruta, pero os domingos de tempada baixa non está aberto pola tarde, así que xa nos contaredes que tal estaba, seguimos o noso camiño baixo un sol de xustiza camiño de Taramundi ao que chegaremos en algo máis de quilómetro iso sí, o camiño a Taramundi será asfaltado, aínda que costa abaixo.

En Taramundi réstanos visitar o Carbayo de Poyo, unha escultura fronte ao concello realizada a base da madeira de un carballo cortado en 1998 por problemas de conservación. O carballo orixinal foi plantado en 1584 cando Felipe II lle outorgou a Taramundi o titulo de vila e desprenderse de Castropol; dise que esta árbore era o lugar de reunión da xente de Taramundi e onde se impartía a xustiza.

Xa nos contaredes como vos foi!