Distancia
|
11 km
|
Dificultade
|
Fácil
|
Tempo
|
3:30 horas
|
Tipo de Roteiro
|
Circular
|
M.I.D.E.
|
1.2.2.3.
|
BTT
|
Apta
|
Inicio da ruta
|
N43 11.748 W008 57.166
|
Descarga Roteiro
|
|
Geocaching
|
|
FOTOS
|
A Ruta Arqueolóxica era a única ruta que nos quedaba por recorrer polo concello de Cabana de Bergantiños, máis ben a única das tres sinalizadas que nos quedaba por coñecer. A verdade é que foi un interesante paseo que si ben o atractivo dos camiños deixa bastante que desexar, podemos dicir que os tesouros que conten este roteiro, como o Mirador da Fernandiña, o Dolmen de Dombate ou o Castro da Cibdá entre outros, fan que a ruta sexa moi agradecida. Temos que dicir que esta ruta está sinalizada polo concello de Cabana de Bergantiños, pero o estado de mantemento da sinalización é pésimo; eles saberán si compensa publicitar un roteiro con unha sinalización tan mal conservada.
Comezamos esta ruta por Borneiro no aparcamento da curva do Roncadoiro, localizaremolo facilmente por que é o que a xente emprega para ver o castro da Cibdá. Da estrada onde está o aparcamento vemos que sae unha ancha pista forestal en sentido ascendente. A verdade é que as primeiras rampas son un tanto picadas pero nada que impida facer a ruta, unha subidiña de non máis de un quilómetro por camiños moi anchos e entre eucaliptos, piñeiros, toxos e algún que outro carballo perdido á beira de algún balado. Como podemos ver é a paisaxe típica da costa galega.
.jpg)
Pouco a pouco como dixemos imos ir gañando altura entre o monte e non debemos despistarnos por que pese a que esta ruta aparece como sinalizada, os indicativos son máis ben poucos ou están estragados. Dende que levemos andados preto de dous quilómetros, sendo os últimos 800 metros bastante chans atopamos unha enorme recta a man esquerda que nos levará ata o chamado mirador da Fernandiña, unha pequena variante de un quilómetro ida e volta pero máis que recomendable chegando ao alto do monte Fernandiña, un espectacular mirador natural.
.jpg)
O alto da Fernandiña é un fermoso balcón de Bergantiños, situado a 371 metros de altura, dende él podemos ver Corme coa súa ría, a desembocadura do río Anllóns, o cabo Roncudo e practicamente todo o oeste de Bergantiños. Este mirador natural obriganos a parar uns minutos e contemplar a paisaxe, insisto en que esta pequena derivación é un dos atractivos de este roteiro. Desandamos o andado e deixando atrás o cruce anterior continuamos polo camiño tomando algún cruce ata chegar a unha pequena estrada rural que baixa ata Borneiro
.jpg)
Continuamos por esa estrada que pronto se volverá descendente e chegamos ás primeiras casas de Borneiro, unha aldea normal das que non chaman a atención pero dende o meu punto de vista con varios atractivos que non podemos pasar por alto, e de novo faremos un pequeniño desvío pasando primeiro pola igrexa de San Xoan de Borneiro, un templo, templo parroquial da aldea levantado a inicios do S.XVI e reformada no S.XVIII dándolle un estilo barroco. Pero para nós o máis curioso e o cruceiro xiratorio que se atopa a uns 300 metros da igrexa. Non é máis que unha simple cruz de pedra á beira do camiño pero coa característica de que si empuxamos a parte superior da cruz todo o transepto xira. En Borneiro existían outras dúas cruces que xa foran estudadas polo propio Castelao; e conta a tradición local que hai que virar esta cruz para facer cambiar o estado do tempo.
.jpg)
Retornamos sobre os nosos pasos cara Borneiro e continuamos por asfalto entre os campos de labor da aldea, atravesamos a estrada en dirección ao santuario do Briño, templo tamén de estilo barroco con algunha traza tardo gótica e edificada a base de sillería de granito. De esta pequena igrexa destacan os seus soportais laterais, a sua torre de campás cadrada e as imaxes que flanquean a porta occidental. A capela do Briño está situada dentro de unha fermosa carballeira á beira de un regato e na que se celebra en xullo unha coñecida festa popular. Lástima que agora o avance cara non se sabe onde fixera que se asfaltara gran parte do campo da festa; eles saberán si lles valeu a pena. Deixando atrás o Briño continuamos por pequenas pistas cara o lugar de Dombate chegando en pouco tempo ao seu dolmen.
O dolmen de Dombate é a nosa primeira parada arqueolóxica; este monumento non é mais que un túmulo funerario datado e ocupado ao longo do IV milenio. Este gran dolmen posiblemente sexa o máis importante de Galicia, de tipo de corredor ten unha cámara poligonal formada a base de sete ortostatos verticais e un horizontal para cerrala. O corredor facía de entrada cara o exterior por que un dolmen non era máis que unha cova artificial cuberta de terra co obxetivo de depositar restos mortais humanos. Debemos destacar que o dolmen estaba delimitado por un anel de pedras que sustentaba toda a mamoa. Chamase mámoa a toda a estructura cuberta de terra dado a sua similitude con unha mama feminina. Dentro do dolmen atopáronse pinturas parietaiss en zig zag e vinte idoliños de pedra. Como podemos ver este dolmen agora está musealizado e cuberto por unha gran construción de cristal, antes de velo era bastante crítico con esta medida, pero debo recoñecer que a impresión foi bastante satisfactoria.
.jpg)
Queda Dombate atrás e tentamos rematar a ruta dirixíndonos cara Borneiro por pequenas pistas e un camiño de carro, a verdade é que logo chegamos ao remate de esta curta pateada, pero antes pasamos polo segundo xacemento arqueolóxico, si cabe este aínda máis interesante que o dolmen. A Cibdá de Borneiro é para o meu gusto o mellor castro de Galicia e o seu esplendor resalta tan pronto e como subimos a sua muralla. Descuberto no 1924 por Parga Pondal e Pérez Bustamante foi escavado en varias campañas de investigación. Este foi o primeiro castro datado co método do carbono 14 dando un periodo de ocupación entre o IV e o I século a.c., castro non romanizado. O castro da cibdá esta escavado en un 75% atopándose 36 construcións circulares. O perímetro do castro está rodeado por unha gran muralla de terra cerrando unha extensión de 90 por 55 metros. Tamén encontramos un pequeno barrio extramuros no que hachamos unha pedra formosa e un forno. Destaca neste castro a ausencia de portas de acceso ás vivendas.
.jpg)
Abandonamos o castro polo seu barrio extramuros e descendemos a caron de un pequeno regato para chegar de novo ao punto de partida. Esperemos que vos guste o seu trazado que aínda que teña moita camiño asfaltado e entre eucaliptos, os seus xacementos pagan a pena. Ahhhh e si nos apetece andar un pouquiño máis podemos enlazar esta ruta co Rego dos Muiños, xa descrita en unha entrada anterior.
.jpg)
Pouco a pouco como dixemos imos ir gañando altura entre o monte e non debemos despistarnos por que pese a que esta ruta aparece como sinalizada, os indicativos son máis ben poucos ou están estragados. Dende que levemos andados preto de dous quilómetros, sendo os últimos 800 metros bastante chans atopamos unha enorme recta a man esquerda que nos levará ata o chamado mirador da Fernandiña, unha pequena variante de un quilómetro ida e volta pero máis que recomendable chegando ao alto do monte Fernandiña, un espectacular mirador natural.
.jpg)
O alto da Fernandiña é un fermoso balcón de Bergantiños, situado a 371 metros de altura, dende él podemos ver Corme coa súa ría, a desembocadura do río Anllóns, o cabo Roncudo e practicamente todo o oeste de Bergantiños. Este mirador natural obriganos a parar uns minutos e contemplar a paisaxe, insisto en que esta pequena derivación é un dos atractivos de este roteiro. Desandamos o andado e deixando atrás o cruce anterior continuamos polo camiño tomando algún cruce ata chegar a unha pequena estrada rural que baixa ata Borneiro
.jpg)
Continuamos por esa estrada que pronto se volverá descendente e chegamos ás primeiras casas de Borneiro, unha aldea normal das que non chaman a atención pero dende o meu punto de vista con varios atractivos que non podemos pasar por alto, e de novo faremos un pequeniño desvío pasando primeiro pola igrexa de San Xoan de Borneiro, un templo, templo parroquial da aldea levantado a inicios do S.XVI e reformada no S.XVIII dándolle un estilo barroco. Pero para nós o máis curioso e o cruceiro xiratorio que se atopa a uns 300 metros da igrexa. Non é máis que unha simple cruz de pedra á beira do camiño pero coa característica de que si empuxamos a parte superior da cruz todo o transepto xira. En Borneiro existían outras dúas cruces que xa foran estudadas polo propio Castelao; e conta a tradición local que hai que virar esta cruz para facer cambiar o estado do tempo.
.jpg)
Retornamos sobre os nosos pasos cara Borneiro e continuamos por asfalto entre os campos de labor da aldea, atravesamos a estrada en dirección ao santuario do Briño, templo tamén de estilo barroco con algunha traza tardo gótica e edificada a base de sillería de granito. De esta pequena igrexa destacan os seus soportais laterais, a sua torre de campás cadrada e as imaxes que flanquean a porta occidental. A capela do Briño está situada dentro de unha fermosa carballeira á beira de un regato e na que se celebra en xullo unha coñecida festa popular. Lástima que agora o avance cara non se sabe onde fixera que se asfaltara gran parte do campo da festa; eles saberán si lles valeu a pena. Deixando atrás o Briño continuamos por pequenas pistas cara o lugar de Dombate chegando en pouco tempo ao seu dolmen.
O dolmen de Dombate é a nosa primeira parada arqueolóxica; este monumento non é mais que un túmulo funerario datado e ocupado ao longo do IV milenio. Este gran dolmen posiblemente sexa o máis importante de Galicia, de tipo de corredor ten unha cámara poligonal formada a base de sete ortostatos verticais e un horizontal para cerrala. O corredor facía de entrada cara o exterior por que un dolmen non era máis que unha cova artificial cuberta de terra co obxetivo de depositar restos mortais humanos. Debemos destacar que o dolmen estaba delimitado por un anel de pedras que sustentaba toda a mamoa. Chamase mámoa a toda a estructura cuberta de terra dado a sua similitude con unha mama feminina. Dentro do dolmen atopáronse pinturas parietaiss en zig zag e vinte idoliños de pedra. Como podemos ver este dolmen agora está musealizado e cuberto por unha gran construción de cristal, antes de velo era bastante crítico con esta medida, pero debo recoñecer que a impresión foi bastante satisfactoria.
.jpg)
Queda Dombate atrás e tentamos rematar a ruta dirixíndonos cara Borneiro por pequenas pistas e un camiño de carro, a verdade é que logo chegamos ao remate de esta curta pateada, pero antes pasamos polo segundo xacemento arqueolóxico, si cabe este aínda máis interesante que o dolmen. A Cibdá de Borneiro é para o meu gusto o mellor castro de Galicia e o seu esplendor resalta tan pronto e como subimos a sua muralla. Descuberto no 1924 por Parga Pondal e Pérez Bustamante foi escavado en varias campañas de investigación. Este foi o primeiro castro datado co método do carbono 14 dando un periodo de ocupación entre o IV e o I século a.c., castro non romanizado. O castro da cibdá esta escavado en un 75% atopándose 36 construcións circulares. O perímetro do castro está rodeado por unha gran muralla de terra cerrando unha extensión de 90 por 55 metros. Tamén encontramos un pequeno barrio extramuros no que hachamos unha pedra formosa e un forno. Destaca neste castro a ausencia de portas de acceso ás vivendas.
.jpg)
Abandonamos o castro polo seu barrio extramuros e descendemos a caron de un pequeno regato para chegar de novo ao punto de partida. Esperemos que vos guste o seu trazado que aínda que teña moita camiño asfaltado e entre eucaliptos, os seus xacementos pagan a pena. Ahhhh e si nos apetece andar un pouquiño máis podemos enlazar esta ruta co Rego dos Muiños, xa descrita en unha entrada anterior.
