PR-G 35 O río dos dous nomes

Distancia	3,2 km
Dificultade	Fácil
Tempo	1:00 hora
Tipo de Roteiro	Circular
M.I.D.E.	1.2.2.2.
BTT	Non  Apta
Inicio da ruta	N43 14.234 W008 06.613
Descarga Roteiro	Track da Ruta
FOTOS	FOTOS

Como facemos todos nós buscamos información sobre as rutas en internet, e iso foi tamén neste caso. A ruta do Río dos Dous Nomes está homologada pola Federación de Montaña como ruta de pequeno recorrido e en multitude de blogs aparece como unha camiñata moi bonita. Pero si non hai mantemento todo se estraga e isto foi o que lle ocorreu a esta ruta no momento no que nos a recorremos, dela non quedaba máis que os seus muíños; camiños comidos polas silvas, ausencias de sinais e montes deforestados... ao final non recorremos unha ruta, pero supoñemos que si lle volven a facer un bo mantemento será un fermoso sendeiro.

A nosa ruta non é moi longa, uns 3 km que se fan nunha hora, polo que é ideal para combinar con algunha ruta próxima e pasar un bo día de sendeirismo. Arrancamos a uns metros de Ponte Xora no concello de Coirós. Ao inicio da ruta xa nos atopamos con un cartel informativo do recorrido e de unha pequena área recreativa. Dende o inicio do recorrido temos presente o río que da o nome a ruta; non é moi grande pero sí que leva bastante auga. A razón do nome da ruta ven do propio río que tanto lle chaman o río Vexo como río Fervenzas.

O primeiro quilómetro de este roteiro posiblemente sexa o sector máis agradable da ruta; deixamos atrás a área recreativa de Ponte Xora e xa atopamos as primeiras sinais da ruta, debemos deixar o río a nosa man esquerda e enseguida vemos un mirador do río sobre un promontorio de pedra. Neste tramo camiñaremos por un sendeiro estreito con bastante vexetación de ribeira ata que cheguemos ata as Maquías de Xora. Este é probablemente o rinconciño máis interesante, un conxunto de uns catro ou cinco muíños de auga xa en ruínas; chamábanlle os muíños de maquía, por que maquía e o nome ao pago en especie por unha moenda de cereal. Cando aínda se empregaban estes muíños de auga os veciños pagábanlle unha porcentaxe de cereal ao muiñeiro polo seu traballo, esa era a maquía.

Deixamos atrás as  Maquías de Xora e iniciamos outro novo quilómetro ata a chamada Fábrica da Luz. O sendeiro agora atravesa unha zona deforestada, como é natural a sinalización debeu irse coas arbores que xa non están, o que sí hai e casca por todo o camiño. Ao rematar de pasar pola devesa chegamos a un camiño ancho que nos achegará costa abaixo ata a Fábrica da Luz. Antes de fixemos unha pequena derivación na busca so Machuco de Ois, unha antiga ferrería abandonada fai máis de cen anos pero da que xa non queda nada e o que hai está envolto pola maleza.

A Fábrica da Luz é unha pequena central hidroeléctrica, a partir de este punto comezamos o último tramo. Xunto a edificación parte un camiño ascendente con escaleiras bastante bonito, a subida é un pouquiño pronunciada pero non ten demasiada duración. Axiña se chega a unha pequena presa que abastece de auga a central. Aquí o camiño volvese inexistente e abrímonos paso por onde puidemos, a vexetación cómeo todo e ata que alguén abra de novo o camiño faise unha ruta un pouco complicada, Pouco a pouco buscamos camiños que nos acheguen ao final da ruta.

En xeral podemos dicir que tal e como está actualmente a ruta non é moi recomendable, faltan case todas as sinais e a vexetación come o sendeiro, posiblemente con bo estado de mantemento sexa unha ruta formidable, pero é decisión vosa. Xa nos diredes como vos foi...

Courel; Ruta do Río Pequeno

Distancia	14  km
Dificultade	Moderada
Tempo	5:00 horas
Tipo de Roteiro	Circular
M.I.D.E.	1.2.2.3.
BTT	Non  Apta
Inicio da ruta	N42 38.493 W007 09.190
Descarga Roteiro	Track da Ruta
FOTOS	FOTOS

O Courel e unha das comarcas por excelencia que temos en Galicia para a practica do sendeirismo, e nós aínda non a coñeciamos. Coa escusa de estrear un coche madrugamos e saímos ata esa fermosa serra co obxectivo de facer unha rutiña. Despois de bucear pola web un anaco consideramos que a ruta do Río Pequeno podía axustarse bastante ben ao que estabamos buscando, así que ala fomos dous Caracochas patear os seus sendeiros.

A ruta do Río Pequeno é un dos recorridos máis coñecidos do Courel, e a súa fama está máis que xustificada; para ser un roteiro de montaña ten unha dificultade moi asequible e percorre fermosos camiños con variedade de paisaxes, desde fermosas fragas a vistosos cumios pasando por pintorescas e diminutas aldeas.

A ruta do Río Pequeno é un recorrido circular que nós empezamos na aldea de Seoane do Courel, localizamos unha pequena pista polideportiva na que en novembro celebran a festa da castaña, e no outro lado da estrada arranca un camiño ascendente que da inicio a nosa pateada. Os primeiros metros da nosa andaina son ascendentes, pero sin deixar de gañar altura de forma continua pronto vai moderando. O sendeiro é moi agradable, entre carballos e castiñeiros que flanquean o camiño avanzamos entre pradeiras cheas de vacas ata chegar a Aldea do Mazo, un complexo de turismo rural no que antigamente se situaba una ferrería con mazo hidráulico.

Deixamos atrás a Aldea do Mazo e continuamos o camiño uns 500 metros ata chegar a un cruce marcado con unha frecha que nos leva ata as cabanas dos Carballois, É unha pequena derivación que baixa ata o río Pequeno; na sua ribeira atopamos as ruínas de unhas cabanas, Estas construcións que se atopan salpicadas por todo o camiño era onde os labregos gardaban os seus apeiros de labranza e tamén onde almacenaban a palla para alimentar o gando no inverno. A visita a este grupo de cabanas non ten máis interese e continuamos a marcha ata chegar ao camiño principal.

Seguimos a andaina en dirección a Paderne, a primeira parte de este tramo é un pouquiño máis do mesmo, pero moi bonito; camiñaremos a carón de pradeiras e carballos que delimitan o camiño. En menos de un quilómetro comezamos a subir de forma máis acusada e xa vemos os primeiros sequeiros, construcións de dous pisos nos que se secan as castañas para todo o ano. No piso de abaixo prendese lume con pouca intensidade que quentará e afumará toda a cabana; no piso superior construído de madeira colócanse as castañas estiradas no chan as cales tras pasar quince días e despois de algunha volta estarán deshidratadas e listas para gardar para todo o ano. Estes sequeiros están presentes por toda a ruta.

Chegamos arriba de esta pequena subida e xa nos encamiñamos cara o río Pequeno, agora a ruta vai a ser algo diferente, os camiños achéganse ao ruxir das augas, si cabe a fraga tornase máis espesa, os camiños algo máis enlamados e a carón de algunha parede de pedra que semella fendida pola man de algún xigante. O río Pequeno como ben dí o seu nome non é que sexa demasiado grande pero anímanos este tramo mentres esquivamos algún que outro carballo tirado por temporais do inverno. De camiño a Paderne ao que chegaremos sempre en continua pero non moi acusada subida temos a oportunidade de ver algunha que outra fervenza que fan caer ao río Pequeno.

Paderne é unha aldea típica do Courel, casiñas e cortes de pedra e lousa perfectamente integradas coa súa contorna. Paderne é un dos puntos de referencia en esta ruta, a partir de esta aldea deixamos de subir por un anaco e empezamos a baixar. O camiño atravesa a aldea polas súas rúas, pero pronto a abandonaremos para ir baixando uns 500 metros na busca de un paso que nos permita atravesar o río Pequeno. Debemos ter coidado de non pasarnos o cruce que nos dirixe ao Castro de Brío. Desde que crucemos o río camiñaremos pola ribeira contraria con unha vexetación moi semellante e atopando algunha que outra cabana e tamén sequeiros.

O tramo que nos conduce ao Castro de Brio posiblemente sexa o máis esixente de toda a etapa, Pouco a pouco imos gañando altura, agora xa de forma máis considerable e ascendemos a ladeira do monte abandonando os fermosos soutos de castiñeiros e mudando a vexetación para un monte baixo con moitas xestas. Este tramo de uns dous quilómetros e medio faise por un estreito sendeiro, que será un verdadeiro escaparate da serra e de aldeas como Paderne, Vilasivil ou Meiraos entre outros. O castro de Brío esta situado sobre unha cresta no alto da montaña a máis de 1000 metros de altitude, e un dos máis antigos do Courel e fermoso miradoiro da serra.

O alto do Castro de Brio e outro punto a ter en conta, todo o subido haberá que baixalo en uns catro quilómetros pasando de 1000 metros de altitude a pouco máis de 500 metros. O camiño de baixada parece un antigo cauce seco, ou máis ben e un camiño que recolle as augas que baixan do monte, e polo tanto as botas son fundamentais. A vexetación conforme imos baixando volve a ser en forma de fermoso bosque de carballos e castiñeiros. No punto intermedio está a aldea de Mercurín, tamén moi pintoresca e que deixaremos atrás para seguir baixando outros dous quilómetros. O problema de estas baixadas son que as pernas acaban por sobrecargarse un pouco.

Contra o final da baixada observamos outro cambio de vexetación sorprendente, O Courel é unha serra de flora atlántica cos seus carballos, castiñeiros e un tupido manto de espeso brión, pero como por arte de maxia en este tramo entramos en un pequeno bosque mediterráneo de aciñeiras; a causa e a orientación meridional de estas ladeiras. Seguimos avanzando ata que chegamos a unha pequena estrada onde xa abandonamos para sempre os camiños de terra.

Atravesamos o río Lor e camiñamos ata a Ferrería Nova ou de Locay, unha antiga ferrería que na época da guerra da Independencia funcionou como fábrica de armas. Rondando o século XIX Locay merca as instalacións e constrúe unha pequena central hidroeléctrica e un aserradeiro; agora museo lúdico. Para rematar a ruta só nos queda unha forte ascensión de 500 metros que remata en Seoane.

Esperemos que vos guste esta ruta e xa nos diredes como vos foi!!!