Camiño dos Faros. Etapa 6 Camariñas - Muxía

Distancia	31,5 km
Dificultade	Media
Tempo	7:00
Tipo de Roteiro	Lineal
M.I.D.E.	1.2.2.3.
Inicio da ruta	N43 07.785 W009 10.982
Final da ruta	N43 06.184 W009 13.086
Descarga Roteiro	TRACK DA RUTA
FOTOS	FOTOS

O camiño dos Faros e unha gran ruta de sendeirismo que recorre todo o litoral da Costa da Morte entre Malpica e o Cabo Fisterra; fragmentado en oito etapas recorre por sendeiros acantilados, praias, rías ou os seus faros... unha aventura espectacular que en 200 km nos achegará a cada rincón da Costa da Morte. Dende aquí queremos agradecerlle aos Traskis o seu traballo altruísta tanto por trazar este roteiro como por mostrárnolo a todos de forma desinteresada; ahh e non dubidedes en visitar a súa web caminodosfaros.com

A sexta etapa do Camiño dos Faros como tamén o foi a terceira é unha de esas xornadas de transición entre etapas, pero non por elo deixa de ser unha etapa chea de interese. Esta xornada vai a ser a máis longa de todas, e esa será a única dificultade; unha ruta practicamente de interior recorrendo a parte máis profunda da desembocadura do río Grande, pistas forestais, esteiros, praias ou pequenas aldeas. Sobre o papel pode ser unha das etapas menos atractivas do Camiño dos Faros, pero seguro que vos sorprenderá.

Despedímonos de Camariñas buscando un pequeno paseo que transcorre por abaixo da conserveira cara a praia de Area da Vila, atravesamos o areal por un pequeno carreiro ao fondo da praia e xa tras atravesar unha pequena puntiña chegamos á próxima praia de Ligunde e buscando a enseada da Basa.

A enseada da Basa é un pequeno brazo de mar que se adentra ata a zona de Xaviña; de gran riqueza intermareal esta cuberta por unha area con moito limo, moi fangosa que coa baixamar quedan ao aire multitude de nutrintes que son alimento de paxariños ou marisco de area. Por tramos temos que camiñar sobre as areas da Basa e loxicamente debemos ter coidado, areas que nos afundirán os pés, ou zonas con moitas algas que poden ser esvaradías. Si camiñamos en silencio será frecuente atoparnos con algún paxariño.

Tocamos a estrada en Xaviña para uns metros máis arriba volver a adentrarnos de novo nos camiños de terra, agora tomamos dirección ao monte da Insua; entre piñeiros, imos andando por un puntal que separa a enseada da Basa da desembocadura do río Grande. Zona cómoda de andar ata que cheguemos a darlle a volta a punta, na que nos meteremos na zona areosa do esteiro do río Grande, zona de gran beleza e que acabaremos abandonando na zona da praia de Ariño para facer a partir de aí uns catro quilómetros de zona rural e asfaltada ata a Ponte do Porto.

A Ponte do Porto é a segunda vila en importancia do concello de Camariñas, e onde se sitúa a ponte pola que abandonaremos o mesmo para cruzar á outra ribeira do río Grande. Xa na outra beira do río continuamos a carón do río en dirección á desembocadura; transitamos por un pequeno paseo fluvial onde  podemos ver algunha que outra lancha amarrada a terra e os restos de unha pequena carpintería de ribeira. Ao fondo xa está cereixo e abandonamos as terras de Camariñas.

Chegamos a Cereixo, probablemente a aldea con máis pasado de toda a etapa, ou polo menos é a localidade que máis restos antigos conserva; mentres camiñamos xa vemos ao lonxe e dentro do pazo barroco de Vila Purificación un hórreo de 19 pés. Ao chegar a Cereixo collemos a pasarela que vai pola ribeira do Riotorto; é unha zona moi bonita, con un antigo muíño de mareas de época moderna e desembocaremos na medieval igrexa de Santiago. Co camiño mollado teremos que ter en conta que o entarimado de madeira é moi esvaradío, e é bastante fácil acabar no chan. Xa abandonando Cereixo podemos ver a torre medieval, unha construción castrense do século XVII levantada polos señores de Calo e Carantoña para o control e defensa da zona; actualmente é unha edificación de uso privado e polo tanto tan só a poderemos contemplar dende o exterior.

A Cereixo podemos consideralo o punto medio da etapa, agora ata a praia de Lago réstannos uns sete quilómetros, os primeiros metros imos a facelos por unha pista asfaltada. Axiña a deixamos para adentrarnos por unha zona de piñeiros en dirección ao mar. Os camiños son cómodos de andar, descendentes ata o mar pero agradables e con bastante sombra. Ao chegar a ribeira do río Grande podemos ver a zona pola que transitamos ao inicio da xornada. Entre tramos de monte e zonas de costa con espectaculares vistas tanto de Camariñas como de Muxía  imos avanzando ata a praia de Lago pasando antes polos areais de Area Grande ou Leis.

Chegamos a un pequeno faro que fai funcións de sinalización da entrada do río Grande e xa estamos na praia de Lago, unha xeitosa praia de areas finas e brancas moi concorrida pola xente da zona no verán. X estamos no concello de Muxía, debemos atravesar a praia ata un pequeno río que desemboca no mar e este é seguramente o lugar máis lóxico da etapa para facer un descanso e poder xantar algo antes de continuar a marcha. En verán e frecuente que esté aberto algún dos chiringuitos.

A etapa como dixemos é a máis longa de todo o Camiño dos Faros, e desde a praia de Lago e despois de recuperar folgos poñemos rumbo a praia de Moraime. Ao fondo da praia de Lago tomamos a pasarela de madeira que nos leva a unha pequena estrada. A etapa volvese a converter en rural, moita pista asfaltada e atravesando aldeas como Merexo ou os Muíños. Desde esta zona imos a confluír co Camiño de Santiago, e estaremos acompañados por bastantes peregrinos. O dia que fixemos esta etapa chovía bastante polo que tivemos que improvisar unha alternativa na zona dos Muíños. A ruta sinalizada baixa por un sendeiro entarimado de madeira, pero dado o esvaradío que estaba buscamos unha pista alternativa que nos achegase a praia de Moraime.

Que os peregrinos se dirixisen de non era casualidade, en Moraime atopase un vello mosteiro ao que se dirixían os devotos despois de visitar os restos do apóstolo Santiago. Nós continuamos a ruta camiño a Muxía volvendo ao interior primeiro pasando por Chorente para rematar o camiño na entrada de Muxía. Para rematar a etapa o que imos a facer e darlle a volta a vila, Ascendemos o Corpiño a carón da igrexa de Santa María e dende o alto xa temos unha boa vista da igrexa da Barca e do seu faro.

A tradición dí que a Virxe chegou a este lugar a bordo de unha barca de pedra, lancha que quedou quilla arriba e que actualmente se chama Pedra de Abalar. A capela é un dos templos marianos máis antigos de Galicia, data do século XII con continuas reformas, a última de 2014 debido a que o templo foi arrasado por un incendio provocado por un raio. A Virxe da Barca é unha das de máis devoción de Galicia.

Rematamos a ruta na zona do Coído pasando antes pola única estada para secar congro que queda en Galicia. Esta sexta etapa do Camiño dos Faros é a máis longa, e na que máis quilómetros de interior hai; pero seguro que tamén vos vai a gustar.