Distancia
|
4,2 km
|
Dificultade
|
Media
|
Tempo
|
1:30 horas
|
Tipo de Roteiro
|
Lineal
|
M.I.D.E.
|
1.2.2.2.
|
Inicio da ruta
|
N41° 57.922' W008° 08.585'
|
Descarga Roteiro
|
|
FOTOS
|
Buscando
rutas por internet atopei este trazado chamado como A Ruta do Pan; as miñas
expectativas sobre este pequeno recorrido sempre foron moi altas e aínda que
pequeno recorre unha zona de media montaña na serra do Xures. A ruta está moi
ben conservada e transcorre por camiños enlousados entre balados cubertos por
verdes capas de brión. A ruta rematará en un espectacular mirador na chamada
Casa do Frade, sobre o río Castro Laboreiro, punto que separa Galicia de
Portugal.
A
Ruta do Pan recorre o Parque Natural da Baixa Limia - Serra do Xurés, situado no sur da provincia
de Ourense e que limita co veciño Parque Nacional Peneda - Gerês xa en Portugal
e formando entre os dous o único parque transfronteirizo de Europa. É unha zona
de media montaña con presencia de grandes masas arbóreas e especies animais
únicas como o lobo, a londra ou a vaca cachena.
O
inicio da ruta está na entrimesa de Guxinde, ó final da aldea atopamos un
cartel que sinala o arranque da pateada. Os primeiros metros serán entre as casa
de Guxinde ata enlazar na parte baixa con un camiño de terra e moitas lousas de
pedra. O día que elixín para facer a ruta orballaba un pouco e o camiño estaba
completamente cheo de auga. Este tramo ten bastante desnivel e entre as follas perdidas dos carballos e a
gran cantidade de auga, as veces a modo de pequenos regos, facían o andar
complicado e moi esvaradío, polo que recomendo facer sempre esta ruta en tempo
seco.
En
500 metros rematamos o descenso e chegamos ó punto máis baixo da ruta, unha ponte
de pedra cuberta de herba cruzamos o río Agro. Os seguintes 500 metros serán
bastante chans, cruzaremos outra ponte tamén pechada por outra cancela e
seguiremos por camiños a carón do río e bastante sombríos. Antes de comezar a
subir localizamos a primeira derivación da xornada. A ruta está perfectamente
sinalizada agás neste caso. A derivación remata nun muíño restaurado pero a
poucos metros da ruta principal hai un cruce no que o poste de sinalización
estaba no chan. Non tiña demasiado claro cal dos dous ramais coller e preferín
dar volta a vía principal.
A
partir de este lugar empezamos a ascender, en un quilómetro iremos gañando
altura; o camiño tornase cada vez máis bonito, presenta os enlousados
característicos do Xurés. Colocaban grandes laxes de pedra para aguantar do
firme e non desfacer os camiños, como estamos vendo os desniveis rondan o 10% e
a auga por momentos e nas zonas máis chans supera os dez centímetros; a pedra
foi a solución para conseguir un camiño estable pero escorredizo. A carón
fermosos muretes de pedra cubertos por brións e un fermoso bosque no que
destacan os cerquiños e as súas follas espalladas polo chan.
A
metade de ruta chegamos á aldea da Pereira, pouco antes de chegar xa imos vendo
que a contorna cada vez está máis humanizada, aparecen os prados e as terras de
labor. O gando é moi abundante nesta zona e a presenza de vacas e de ovellas
coas súas chocas non deben sorprendernos. A aldea tocámola en un primeiro
momento de resfilón, case esquivándoa, e continuando a ruta camiño da
fronteira.
A
Pereira queda atrás pero como dixen antes sería só a primeira pasada e eso
débese a que ó pouco tempo de abandonar a aldea polo camiño principal chegamos
a un cruce moi ben sinalizado e que abre camiño para unha nova derivación de
por medio de un pequeno rodeo de un quilómetro aproximadamente volveranos a
levar á Pereira. Como se pode ver no track da ruta eu non fixen a derivación en
un primeiro momento, a ruta é lineal e a volta faise de novo polo mesmo camiño,
así que este tramo deixeino para a volta.
Seguimos
subindo e entramos en unha das zonas máis bonitas de todo o trazado, estamos
camiñando pola zona do Mioto; o camiño aínda que con bastante auga e en
continuo ascenso presenta o tramo mellor pavimentado, lousas ben cortadas e moi
arregladiñas que fan moi agradable o camiñar. Aos lados balados de pedra
húmidos e cubertos por brións e sobre eles multitude de carballos e de
cerqueiros que ó perder as súas follas forman unha espectacular alfombra ocre.
A
Gurita é a zona máis alta da ruta, xa queda menos de un quilómetro para rematar
o recorrido e a contorna cambia totalmente. Non estamos a demasiada altura pero
a masa arbórea desaparece e atopamos zonas de pastos e moito arbusto como
xestas. Ata o final da ruta o único que nos queda é unha baixada ata a Casa do
Frade. O día que elixín para coñecer a ruta probablemente non foi o mellor;
abaixo chovía algo e arriba estaba todo cuberto por unha espesa nube. Este ten
que ser un tramo de espectaculares vistas da serra e da zona portuguesa, cos
característicos bolos graníticos do Xurés, pero eu isto só o supoño, por culpa
da néboa non era capaz de ver máis alá de cen metros.
Chegamos
ó final da ruta na chamada Casa do Frade, o punto final é un balcón natural que
permite contemplar o fermoso río Castro Laboreiro. Dende o alto hai un remanso
de paz, probablemente estamos observados por algún lobo ou corzo, pero a
presenza humana é mínima. O río fai fronteira entre Galicia e Portugal, a coñecida
raia administrativa que separa ós dous países. Uns metros máis abaixo hai uns muíños
fariñeiros que lle dan o nome ó roteiro, pero un cartel desaconsella a baixada
polo perigoso do trazado do camiño.
A
ruta como tal xa está rematada e só nos queda desandar o andado cara Guxinde
con coidado de non escorrer nas lousas do camiño. Si recordamos ó pouco de
pasar a aldea da Pereira atopamos unha pequena derivación, pois a volta é o
momento para coñecela, un camiño que rodea a aldea e remata recorrendo as súas
rúas. Nada de outro mundo pero que nos cambiará o camiño. É certo que non está
no track, pero non ten perda, iso si hai que prestar atención as marcas e
seguir só as que indican derivación, xa sabedes as que están cruzadas por unha
liña oblicua, pois na Pereira atopamos marcas de outra ruta que nos poden
enganar e facer saírnos da ruta principal como foi o noso caso.
Xa nos diredes como
vos foi nesta fermosa ruta!!!
Este comentario foi eliminado polo autor.
ResponderEliminarQue pintada ten esta ruta! Queda seleccionada para facer algún día.Gracias Caracochas por compartirla.
ResponderEliminar