PR-G 166 Roteiro das fervenzas de Toques

Distancia	6 km
Dificultade	Baixa
Tempo	2 horas
Tipo de Roteiro	Circular
M.I.D.E.	1.1.2.1.
Inicio da ruta	N42° 58.902' W007° 57.282'
Final da ruta	N42° 58.902' W007° 57.282'
Descarga Roteiro	Track da ruta

Facía moitos meses que non me sentaba diante do ordenador para comentar algunha ruta. É certo que reducín moitísimo as saídas ó monte, e por pereza tampouco me sentaba a redactar. Agora que estou confinado na casa por culpa do coronavirus non tiña moita escusa para escribir o montón de rutas que teño almacenadas na memoria do gps e sen pasar a papel. A primeira de esta nova etapa vai a ser esta, que por certo foi a miña última pateada.

Arrancou o 2020 e na véspera do día de Reis decidimos coller as botas e ir a facer unha rutiña. Queríamos que fose unha ruta pequeniña, levábamos moito tempo sen andar, e unha rutiña cómoda como esta era un bo plan. Cando investigamos sobre esta ruta na rede vimos que era sinxeliña e boa de recorrer para todos os públicos. A nosa é un pouquiño máis curta do que marca o trazado orixinal, pero en varios blogs dicían que había ó principio uns cans pouco amigables, e pensamos en facer só o tramo circular, e foi todo un acerto.

A poucos metros da aldea de Ínsua, no concello de Toques, atópase unha pequena área recreativa nas ribeiras do río Furelos. Non é máis que un par de bancos con mesas de madeira a carón de unha pequena pista, pero suficiente para orillar o coche, poñer as botas e tirar para o monte. A área está nunha zona agradable, baixo un souto vello e coas marcas da ruta homologada; ideal para arrancar desde aquí.

Iniciamos a ruta tirando río arriba, á saída da área recreativa vemos unha ponte que cruza o Furelos e por onde vai a estrada, non debemos de cruzala, senón que tomamos o camiño que está a carón da ponte na man esquerda. A partir de este punto deixamos o asfalto e camiñamos por un camiño de ribeira cuberto por un manto de follas secas de castiñeiro que criscan a cada pisada. Este tramo de algo menos de un quilómetro é un dos tramos máis agradables da ruta. Seguindo as marcas da ruta sinalizada deixamos o río a nosa dereita para tomar unha costa ascendente que morre nunha pista forestal.

Entramos nunha pista forestal, ancha e de zahorra, sen demasiado interese podemos aproveitar este novo tramo para incrementar a velocidade de camiñada, quédanos un quilómetro e medio para chegar á fervenza. Non vou dicir que é un tramo feo, por que non o é, só que eu prefiro os sendeiros estreitos. Avanzamos pouco a pouco con unha flora semellante, moito carballo e castiñeiro, pero tamén aparece algunha pequena plantación de eucaliptos. A pista sempre vai tirando cara arriba, de forma pouco pronunciada, e deixando o Furelos encaixonado cada vez máis abaixo. Mentres avanzamos tamén nos cruzamos con algunha outra ruta sinalizada que recorren o concello de Toques.

Despois de levar uns dous quilómetros e medio camiñados chegamos á fervenza das Brañas. Este é obxectivo da ruta, é certo que se pode chegar ata aquí en coche, parar e tirar unhas fotos, pero nós somos sendeiristas e o que nos gusta é coñecer camiñando. A fervenza das Brañas é un salto de uns corenta metros de altura, no cal o río Furelos se despena provocando un estrondo moi agradable. Para observala temos unha varanda de madeira a xeito de miradoiro; ao fondo un xeitoso muíño que aproveitaba a caída das augas para moer o cereal.

Recollemos as mochilas que deixamos nunha pequena mesa que servía de merendeiro a carón do muíño e continuamos a marcha. Sobre o muíño remata a ascensión, e antes de deixar o río podemos ver a fervenza desde arriba, algo moi recomendable. Antes de chegar á aldea de Santa María de Brañas, a cal vemos ó lonxe, tomamos un cruce á dereita e pasaremos o río sobre unha pontella. Volve a cambiar outra vez a morfoloxía da paisaxe, e entramos en algo semellante a unha serra baixa. Non temos que esquecer que estamos na Serra do Careón, a baixa altitude, pero para ser a provincia da Coruña, unha das zonas máis altas.

O seguinte quilómetro da ruta recorre a ribeira contraria do río, un río oculto ao quedar encaixonado na zona baixa da ladeira, pero durante bo anaco do tramo audible por nós. Estamos en unha zona aberta, sen arboredas que nos dean algo de sombra e con un piso irregular pero cómodo ó andar. Sei que a fotografía non fai demasiada xustiza da contorna, monte baixo de matogueiras, algunha pradaría de herba dura para pasto de vacas e bestas, e unhas boas vistas da contorna e da fervenza ao lonxe. Pouquiño a pouco imos chegando á aldea de Coto dos Prados.

Chegamos a Coto dos Prados e cambiamos de camiño sen entrar na aldea. Vemos que é unha típica aldea do interior de Galicia coa paisaxe moi humanizada, pradarías delimitadas por peches de arame espiño, algunha árbore para dar sombra aos animais. Tocamos minimamente de novo o asfalto, ou máis ben unha pista de cemento de aldea e iniciamos o tramo final da ruta.

Réstanos algo máis de un quilómetro para chegar ó noso final. Como imos de novo cara o río teremos que empezar a baixar. Pronto atopamos de novo o Furelos. A paisaxe volve a ser de monte cuberto de carballos e castiñeiros; camiños de carro alfombrados por folla seca, que nos alegran a ruta mentres buscamos algún pequeno mouro agochado detrás de algunha rocha. Cruzamos a ponte sobre o río e chegamos ó final da ruta.

Non debemos de deixar o concello de Toques sen coñecer ou visitar San Antoiño, unha das xoias do prerrománico galego e a poucos quilómetros de esta ruta.

Esperemos que vos guste e xa nos diredes como vos foi!!!